Oké, dus Pingu op Game Boy is precies zo raar en charmant als je zou hopen. Je begint rond te glijden op ijs, die die kleine waggle-gerunde Pingu doet, en ja-het nagelt de sfeer van de oude claymatieshow. Het eerste niveau gooit wat eenvoudige blokpuzzels naar je, maar het echte plezier is gewoon rommelen, waardoor Pingu zijn kenmerkende "noot noot" doet wanneer je je maar wilt.

Sommige sprongen voelen een beetje stijf aan (het is tenslotte een Game Boy -platformer), maar de niveaus zijn kort en zoet. Er is een fase waarin je vis rondduwt om puzzels op te lossen, en ik kwam een minuut helemaal vast te zitten omdat ik niet wist dat je bepaalde blokken kon hoofden. Klassieke Pingu -logica.

Als je opgroeide met de show, is het een nostalgie -reis - de muziek heeft diezelfde speelse, enigszins ongebruikelijke toon. Als je dat niet deed? Het is nog steeds een schattig, eenvoudig klein spel met veel meer persoonlijkheid dan de meeste gelicentieerde titels uit die tijd. Verwacht gewoon geen diepe uitdaging.