Pinball Dreams op SNES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt - zoals de console ervoor is gemaakt. Zodra je het lanceert, word je getroffen met die klassieke arcade -sfeer: heldere kleuren, scherpe pixelkunst en de bevredigende thwack van de flippers. Er zijn vier tafels, elk met zijn eigen eigenaardigheden-mijn persoonlijke favoriet is "ontsteking", want wie houdt niet van een spionbalsetafel met ruimtethema met veel te veel hellingen?

De fysica is verrassend solide voor een 16-bits spel. Je kunt de tafel duwen (voorzichtig, of je zult kantelen), en de bal heeft er eigenlijk gewicht aan in plaats van je zwevend te voelen. De geluidseffecten zijn pure nostalgie - elke bumperhit, elke bonustrigger, zelfs de kleine "ding" wanneer je alleen nagels scoort dat arcade -gevoel. Het is het soort spel waarbij je jezelf "nog een spel" vertelt en plotseling is het een uur geleden.

Als je ooit kwartalen hebt verspild aan een echte flipperkast, komt dit op de plek. Geef me gewoon niet de schuld als je begint te dromen over vermenigvuldigers en extra ballen.