Ooit gewenst dat je op een verloren Sega Genesis RPG kon struikelen die nooit vroeger werd geworden? Pier Solar voelt precies zo-zoals het opgraven van een stoffige cartridge met vreemd gepolijste sprites en een verhaal dat veel dieper wordt dan je zou verwachten van een 16-bits spel.

Het eerste uur gooit je in dit gezellige kleine dorp met deze drie vrienden, en het duurde niet lang voordat je verboden ruïnes binnensluipt, vallen ontwijken en monsters vechten met een turn-based systeem dat je daadwerkelijk doet denken. De muziek? Absolute Bangers - zoals iemand geremasterde klassieke JRPG -tracks, maar hield alle knapperige synth -charme.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid de dialoog heeft. Het is niet alleen "Go Save the World" boilerplate; Er zijn geklets, domme grappen en momenten waarop personages eigenlijk vrienden voelen. En ja, het prachtige van de pixelkunst - vooral de spreukeffecten, die veel moeilijker zijn dan wat dan ook op het Genesis had het recht op.

Als je ooit weekends bent verspild aan het slijpen in Phantasy Star of Shining Force , zal dit diezelfde jeuk raken, maar met veel minder obscure maantaal vertalingen. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt.