Phelios is een van die Genesis-shooters die er veel beter uitziet dan het goed heeft-die sprite-animaties houden nog steeds stand, vooral als je tussen gigantische schorpioenklauwen weeft of vuurballen ontwijkt van een driekoppige demon. Je speelt als deze gepantserde kerel die rijdt op Apollo's Sun Chariot (want waarom niet), die door de Griekse mythologie schiet, zoals het je geld verschuldigd is.

Het eerste niveau gooit je er recht in: je ontwijkt meteen pijlers van vlammen terwijl deze griezelige vogelvrouwen naar je duiken. Ik herinner me dat ik dacht dat de hitbox in het begin een beetje meedogenloos aanvoelde-je spanwijdte is breder dan het lijkt-maar als je het ritme naar beneden hebt, voelt chaining power-ups geweldig. Die laserstraal die je krijgt na het verzamelen van voldoende orbs? Chef's Kiss.

Soundtrack is vol met die knapperige Genesis-synth, alle dramatische akkoorden en snelvuurpercussie. Boss-gevechten zijn het hoogtepunt-elk is dit schermvullende wangedrocht rechtstreeks uit een glas-in-loodraam, met aanvalspatronen die je daadwerkelijk doen denken in plaats van alleen het stampen van vuur. Kom gewoon niet te comfortabel als Typhon eindelijk verschijnt.

Het is niet de diepste schutter die er is, maar er is iets bevredigend over hoe unapologically extra het is. Je zult het geweldig vinden of woedend op niveau drie.