Phantom 2040 op het Genesis is een van die raar ambitieuze platformers uit de jaren 90 die probeerden veel meer te doen dan het waarschijnlijk zou moeten hebben - en het op de een of andere manier uithaalde. Je speelt als de 24e Phantom (ja, ze hielden telling), zwaaiend door een vuile cyberpunk -stad met dit rare grijphaakarm ding dat even wennen. In het begin bleef ik faceplanting in lasergrids, maar zodra je het ritme naar beneden hebt, voelt het ritsen tussen platforms verrassend soepel.

Wat bij mij bleef, was hoeveel keuze ze propten - je kiest eigenlijk verschillende missiepaden die veranderen hoe het verhaal zich ontvouwt. Ik ging volledig stealth tijdens mijn eerste run, vermijdde bewakers en hacking-terminals, maar mijn vriend heeft gewoon bruut alles met granaten gedwongen. Het sprite -werk houdt nog steeds stand, vooral de manier waarop Phantom's cape animeert als hij springt. Verwacht gewoon niet dat de moeilijkheid om gemakkelijk te zijn - die beveiligingsdrones rommelen niet rond.

Als je Obscure Genesis Action Games graaft met vertakkingsniveaus en een stripboekvibe, is dit het geweldig uit het verleden dat het waard is om op te graven.