Phantasy Star III is een van die rare, ambitieuze RPG's die bij je blijft - zelfs als het niet zo gepolijst is als zijn broers en zussen. Je begint met een bruiloft die wordt gecrasht (klassiek), en het duurde niet lang voordat je tussen generaties springt, waardoor je keuzes maken die daadwerkelijk veranderen wie je volgende hoofdrolspeler is. Het is janky op plaatsen-de kerkers voelen eindeloos aan en de vrij basale gevechten-maar er is iets aan de mix van sci-fi en fantasie dat gewoon werkt.

De soundtrack heeft die humeurige Genesis Synth -sfeer, en de Pixel Art heeft deze kleine flitsen van schittering, vooral in de steden. Ik zal niet liegen, de eerste keer dat ik me realiseerde dat mijn huwelijksbeslissing de verhaallijn van de volgende held beïnvloedde, werd ik meteen opnieuw opgestart om de verschillen te zien. Het is ruw rond de randen, maar als je van old-school RPG's houdt met grote ideeën, is deze het waard om in te graven.