Pete Sampras Tennis over het Genesis is een van die old-school sportspellen die op de een of andere manier het gevoel van tennis nagelt zonder dingen te veel ingewikkeld te maken. Je kiest je speler (uiteraard ging ik eerst met Sampras), kiest een oppervlak - grass, klei, hard court - en plotseling zit je in deze raar bevredigende lus van serve, volleys en af en toe wanhopige duik voor de bal.

De bedieningselementen zijn eenvoudig - slechts een paar knoppen voor verschillende schotsterkten - maar timing is veel meer dan je zou denken. Ik bleef eerst backhands snuffelen totdat ik het ritme ontdekte. En de AI? Verrassend fatsoenlijk voor een spel uit de jaren 90. Ze lobben niet alleen maar alles terug; Ze zullen eigenlijk zwakke schoten straffen.

Het is niet flitsend, maar er is iets aan de manier waarop de balfysica werkt waardoor wedstrijden gespannen aanvoelen, vooral in lange rally's. Ook betekent de J-CART-versie dat u twee controllers kunt aansluiten zonder een multitap, wat geniaal was voor spontane wedstrijden met vrienden. Verwacht gewoon geen moderne afbeeldingen - dit is pure pixelateerde zweetbandjes en twijfelachtige spelerportretten.

Als je een Genesis hebt dat stof verzamelt, is het nog steeds een solide tennisfix tussen de occasionele Janky -animatie.