Paperboy 2 op SNES is in feite dezelfde chaotische papieren waanzin als de eerste game, alleen met een paar extra lagen raarheid. Je fietst nog steeds in de voorsteden, slingert kranten naar mailboxen (of ramen of mensenhoofden als je je gemeen voelt). Maar nu zijn er meer obstakels - zoals weggelopen winkelwagentjes, malafide grasmaaiers en deze rare tornado -dingen die uit het niets verschijnen.

De bedieningselementen zijn janky in die klassieke arcade manier waar je zweert dat de fiets een eigen geest heeft, maar dat is de helft van het plezier. En de soundtrack? Pure vroege synth -kaas uit de jaren 90, compleet met gedigitaliseerde geschreeuw wanneer je iets raakt. Het is niet diep, maar het is een geweldige manier om 10 minuten te verbranden als je de dagen mist dat je het nieuws agressief levert.