Man, PageMaster op Game Boy neemt me mee terug. Je begint als dit kind, Richard, die in deze wilde bibliotheek wordt gezogen waar boeken tot leven komen - en plotseling spring je tussen piratenschepen, ontwijkend draken en het oplossen van deze kleine puzzels die je daadwerkelijk laten stoppen en even nadenken.

De pixelkunst heeft die gezellige, dikke game -jongen -sfeer en de muziek? Totaal oorwormmateriaal. In eerste instantie bleef ik sterven in het horror -gedeelte (die springboeken brachten me elke keer), maar als je het ritme eenmaal hebt neergehaald, is het vreemd bevredigend. Het is een van die spellen waar je kunt vertellen dat de ontwikkelaars daadwerkelijk zorgden - geen vulmiddel, gewoon solide platform met een boekachtige wending.

Als je nog steeds een game -jongen hebt die rond schopt, is deze een explosie uit het verleden waard om opnieuw te bezoeken.