Pachio-kun 2 is een van die rare, charmante gameboy-games die Japan nooit hebben verlaten-wat jammer is, omdat het een solide kleine Pachinko-sim is met veel meer persoonlijkheid dan je zou verwachten. De tafels zijn helder en lawaaierig, de balfysica voelt eigenlijk fatsoenlijk aan (voor een game boy -game, hoe dan ook), en er is een raar bevredigend gekletter wanneer je een jackpot raakt.

De eerste keer dat ik het opstartte, dacht ik dat het gewoon een elementaire digitale Pachinko -machine zou zijn, maar er is een verrassende hoeveelheid strategie bij het opstellen van schoten en het steunen van de tafel precies goed. De muziek heeft ook die klassieke game boy chiptune -energie - catchy in een enigszins raspen na een uur, maar op een goede nostalgische manier.

Als je van retro -eigenaardigheden houdt of gewoon iets hersenloos wilt om uit te zone, is deze een draai waard. Verwacht gewoon geen Engelse vertaling - de meeste menu's zijn giswerk, maar eerlijk gezegd is dat de helft van het plezier.