Noobow is een van die rare game -games die op de een of andere manier bij je blijft. Je speelt als deze kleine witte beer - er is een beetje eruit als een marshmallow met benen - en gewoon een soort van ... ronddwalen rond het oplossen van puzzels? In het begin is het niet super duidelijk, maar dat hoort bij de charme. Het eerste scherm heeft deze rare blokken die je rondduwt, en het duurde niet lang voordat je tussen pastelkleurige werelden springt waar alles op de beste manier iets is.

De puzzels beginnen eenvoudig, dan herschik je plotseling hele kamers of stuiter je op champignons om hogere platforms te bereiken. Er is geen echte gevechten, alleen deze vredige, ietwat surrealistische sfeer waar de helft van het plezier is uitzoeken wat je in vredesnaam zou moeten doen. En de muziek? Vreemd pakkende chiptune -dingen die dagenlang in je hoofd vast komen te zitten.

Het is het soort spel dat je speelt in korte uitbarstingen tussen bushaltes, glimlachend naar hoe zoiets eenvoudigs zich zo bevredigend kan voelen als je eindelijk alle stukken precies goed in de rij zet. Absoluut een verborgen juweeltje als je van old-school puzzel-avontuur hybriden houdt.