Nontan naar Issho is een van die game boy -games die alleen maar charmeren - het is als het spelen via een kinderboek. Je begint met het volgen van deze kleine witte kat, Nontan, terwijl hij door deze heldere, eenvoudige mini-games bomt. Sommige zijn op geheugen gebaseerd, anderen zijn timinguitdagingen, maar ze hebben allemaal dit speelse, bijna speelgoedachtige gevoel voor hen.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid ze in zo'n basisformaat hebben ingepakt. De muziek heeft die veerkrachtige, kwekerij-rhyme-sfeer en de pixelkunst is stom schattig. Het is niet bepaald hardcore gamen - meer als iets dat je zou spelen om na een lange dag te ontspannen. Het soort spel waar je jezelf vangt grijnzend wanneer Nontan zijn kleine overwinningsdans doet.

Absoluut een nichepick, maar als je van retro -vreemde ballen houdt of gewoon iets luchtigs wilt, is het de moeite waard om te kijken. Verwacht gewoon geen diepe mechanica - het is puur, suikerachtig plezier.