De ambitie van Nobunaga over Sega Genesis is een van die old-school strategiespellen waarbij je Feudal Japan verovert of gemalen wordt om te proberen. Je begint met het kiezen van een krijgsheer - Oda Nobunaga is de voor de hand liggende keuze, maar ik vond het altijd leuk om te spelen als de underdog -clans om te zien of ik dingen kon omdraaien.

De kaart is deze prachtige pixelated puinhoop van provincies, en de helft van de uitdaging is uit te zoeken welke buurman eerst moet verraden. Je schuift troepen, beheren rijstbenodigdheden (serieus, raakt nooit meer rijst) en kijkt af en toe hoe je beste generaal wordt vermoord omdat je bent vergeten iemand om te kopen. Het diplomacy -systeem voelt als katten hoeden - een minuut dat je een alliantie hebt, de volgende minuut stabelt je "bondgenoot" je achterin omdat het dinsdag is.

Het is janky volgens moderne normen, maar er is iets bevredigend aan het langzaam schilderen van de kaart, je kleur terwijl samurai -thema's op de achtergrond spelen. Verwacht gewoon niet dat de AI u gemakkelijk zal doen.