Yoshi's Island is een van die SNES -spellen die nog steeds nu vers aanvoelt. Je begint met baby Mario vastgebonden aan Yoshi's rug, en meteen grijpt de kunststijl je grijpt-alles heeft deze handgetekende, crayon-geschreven look die de niveaus laat knallen. De eerste paar fasen verlichten je in, maar worden niet te comfortabel; Die zwevende platforms en verlegen jongens worden snel stiekem.

Wat ik leuk vind, is hoe Yoshi controleert - zijn flutter -sprong geeft je net genoeg hangtijd om het te verknoeien en in paniek te raken, maar ook om wat koppelingsbesparingen te halen. En de ei-gooiende monteur? Veel meer bevredigend dan het recht heeft te zijn. Je stuitert van muren, snip-vijanden in de lucht en jagen op die verborgen rode munten alsof het jouw taak is.

Ook de soundtrack? Peak SNES -charme. Dat ondergrondse thema blijft nog steeds vast in mijn hoofd. Als je deze vroeger hebt gemist, is het de moeite waard om op te graven - gewoon klaar zijn voor een legitieme platformuitdaging zodra de trainingswielen eraf komen.