Man, NCAA -voetbal op SNES neemt me mee terug. De pixelateerde stadions, die dikke spelersprites - het is pure nostalgie uit de jaren 90. Je kiest je team (go seminoles), en meteen word je in dat klassieke top-down view gegooid waar elk spel aanvoelt als een klauteren. De bedieningselementen zijn simpel - dive tackles, stijve armen, af en toe een wonder gegroet Maria - maar laat je niet voor de gek houden. De AI voert eigenlijk een gevecht op, vooral op de verdediging.

Wat ik leuk vind, is hoe chaotisch het wordt als je een lange termijn breekt. Je kleine speler weeft door verdedigers als een gek, terwijl het publiek op die knapperige SNES Audio Way oprijst. En ja, de graphics zijn gedateerd, maar er is iets charmants aan de manier waarop de cheerleaders gewoon ... trillen aan de zijlijn.

Het is niet Madden, maar dat is het punt. Dit was universiteitsvoetbal voor licentieovereenkomsten en microtransacties. Kies gewoon een team, bel een toneelstuk en hoop dat je QB geen andere pas omverwerpt. Houd nog steeds stand als je van retro sportgames houdt.