Oké, dus het geheime kasteel van Milon op Game Boy - dit is een raar klein juweeltje. Je begint als dit bubbel-schietende kind in een enorm, doolhofachtig kasteel, en eerlijk gezegd, de helft van de tijd dat je gewoon muren steekt om verborgen deuren te vinden. De muziek heeft die klassieke chippy charme, maar laat de schattige vibes je niet voor de gek houden - sommige van deze sprongen zijn brutaal.

In eerste instantie had ik geen idee waar ik heen moest (Pro Tip: schiet alles), maar zodra je de onderhand hebt, klikt het, klikt het. De vijanden zijn goofy-flitsende oogbollen, stuiterende paddenstoelen-en het hele ding voelt als een mix van platforms en old-school avontuur. Ik ga niet liegen, het is janky op plaatsen, maar er is iets vreemds bevredigend aan eindelijk een kamer kraken die je al jaren stompte.

Als je van retro -games houdt die je hand niet vasthouden, heeft deze die rare, verkennende charme. Breng gewoon wat geduld mee.