Micro Machines is een van die spellen waardoor je je weer een kind voelt - het racen van kleine speelgoedauto's over keukentafels, schoolbureaus, zelfs badkuipen. De tracks zijn wild, met graanboxen als obstakels en potloodkisten die als hellingen fungeren. Het is op de beste manier belachelijk.

Je kiest je racer (ik ging altijd voor de man in de Red Hat, geen idee waarom) en probeer dan gewoon niet van de rand van de tafel te vliegen. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar de tracks worden stiekem - een verkeerde beurt en je draait om in een kom soep. En als je een vriend hebt, verandert de modus met twee spelers in pure chaos echt snel.

Het is het soort spel waarbij je een race vijf keer opnieuw start en nog steeds lacht als je wegvaagt.