Man, Mick & Mack als Global Gladiators is een van die raar charmante Genesis -platformers die op de een of andere manier de planeet van buitenaardse wezens laat voelen als een zaterdagochtend cartoon. Je stuitert tussen deze heldere, enigszins surrealistische niveaus - het ene moment dat je in een jungle bent, de volgende keer dat je in een fabriek giftig afval ontwijkt - die kleverige buitenaardse wezens verstikt met dit vloeibare pistool dat vreemd bevredigend aanvoelt om te schieten.

De bedieningselementen duren even om eraan te wennen (waarom glijden ze zoveel als je stopt met hardlopen?), Maar zodra het klikt, begin je kleine details op te merken - zoals hoe Mick's haar stuitert als hij springt of hoe sommige vijanden exploderen in regenboogplassen. De muziek heeft die klassieker vroege Synth -vrolijkheid uit de jaren 90, het soort dat vastloopt in je hoofd, zelfs als je niet speelt.

Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar sommige van die latere niveaus worden stiekem met hun platformpuzzels. Ik herinner me dat ik veel te lang in de ijswereld vast kwam te zitten omdat ik één stomme sprong bleef missen. Toch is er iets met de hele sfeer - misschien de goofy vijandelijke ontwerpen of de manier waarop het spel zichzelf niet serieus neemt - dat het moeilijk maakt om neer te zetten zodra je begint. Als je rare retro -platformers met persoonlijkheid graaft, is dit een solide tijdcapsule.