Oké, dus stel je dit voor: je bent Michael Jordan - ja, dat Michael Jordan - maar in plaats van op de rivalen van de Bulls te duiken, loop je door vreemd apocalyptische Chicago -straten die basketballen gooien bij mutante ratten, robots, en ... ik denk dat een baas een gigantische slotmachine was? De bedieningselementen zijn een beetje stijf, maar er is iets vreemds bevredigend aan het stuiteren van hoepels van de hoofden van vijanden als een soort superheld met sportthema.

Je begint je ontvoerde NBA-vrienden te redden (omdat dat natuurlijk de plot is), en de game gooit alles naar je toe-platform, rare power-ups, zelfs een niveau waar je dodgende falende aamwaarden ontwijkt. Het is janky, het is bizar en eerlijk? Daar ben ik er een beetje van geweest. Verwacht gewoon NBA Jam niet.

Dit is piek uit de jaren 90 "Laten we een beroemdheid op een spel slaan", en het is glorieus op zijn eigen rommelige manier.