Metroid II DX neemt de al-geweldige game-jongen origineel en geeft het een mooie visuele hobbel-alles is een beetje scherper, de kleuren knallen meer, en het pak van Samus ziet er eigenlijk uit alsof het in sommige gebieden gloeit. Je begint nog steeds met alleen je wimpy kleine armkanon, maar struikelen in je eerste raketupgrade voelt net zo bevredigend als altijd.

De planeet SR388 is allemaal kronkelende tunnels en griezelige stilte, alleen gebroken door het skittering van buitenaardse insecten of de plotselinge krijsen van een metroid die erin duikt. De eerste keer dat een van die kwallen die uitziende freaks op je gezicht worden vergrendeld? Ja, je raakt in paniek. Maar uitzoeken hoe je ze kunt bevriezen en verbrijzelen wordt nooit oud.

Het is klassieke Metroid - Lost, backtracking zodra je een nieuwe mogelijkheid vindt, op dat moment waarop de kaart eindelijk in je hoofd klikt. Als je het origineel hebt gespeeld, zijn de tweaks hier subtiel maar leuk. Als je dat niet hebt gedaan? Dit is de beste manier om een van de vreemdere, Moodier -inzendingen in de serie te ervaren.