Als je op een Sega Genesis opgroeide, mega man - de sluwe oorlogen raakt die sweet spot tussen nostalgie en "wacht, waarom was dit zo moeilijk?" Het bundelt de eerste drie NES Mega Man-games-maar met soepelere 16-bit sprites en een soundtrack die de robotmeesters op de een of andere manier nog intenser maakt.

Je begint je podium te kiezen (ik ga altijd eerst voor Cut Man-zijn podiummuziekkaps) en wordt dan onmiddellijk in die klassieke run-and-gun chaos gegooid. De bedieningselementen voelen strakker aan dan de originelen, hoewel sommige puristen zweren dat de NES -versies een betere fysica hebben. Hoe dan ook, je zult nog steeds veel sterven om te proberen te time springen over verdwijnende blokken.

De echte gelijkspel hier is de extra "Wily Tower" -modus, waarbij geremixte niveaus je dwingen om wapens uit alle drie de games te gebruiken. Het is brutaal, maar het verslaan voelt alsof je op je jongere zelf buigt die niet voorbij de gele duivel kon komen. Verwacht gewoon geen genade - dit is nog steeds Mega -man op zijn beste straffen.