Marsupilami op de Sega Genesis is een van die raar charmante platformers uit de jaren 90 die op de een of andere manier onder de radar gleed. Je speelt terwijl dit langstaartige, gevlekte wezen (denk aan een mix tussen een aap en een cartoonhond) die door jungles, ruïnes en grotten stuitert. De bedieningselementen duren even om te wennen - je staart heeft in het begin een eigen geest - maar zodra je de swing -timing ontdekt, gooi je jezelf over gaten als een professional.

De niveaus zitten boordevol verborgen bananen (natuurlijk) en deze kleine beestjes die je redt, die zich vreemd bevredigend aanvoelen, zelfs als je niet zeker weet waarom je het doet. De muziek heeft die klassieke Sega -sfeer - pepy, enigszins repetitief, maar raar pakkend na een tijdje. Het is niet het moeilijkste spel dat er is, maar er is iets met de kunststijl en de pure absurditeit van het uitgangspunt waardoor het bij je blijft. Absoluut een verborgen juweeltje als je van ouderwetse platformers met persoonlijkheid houdt.