Oké, dus Marmalade Boy op SNES is een van die rare, charmante kleine tijdcapsules uit het midden van de jaren 90. Je begint te denken dat het gewoon weer een anime -aanpassing is - borstkleuren, peppy muziek, dat alles - maar dan raakt de dialoog je met deze vreemd specifieke tienermelodrama's. Zoals, het ene moment kies je dialoogkeuzes over verliefdheden, het volgende moment dat je schoolfestivals navigeert met pixel-art schattigheid.

De gameplay is een mix van lichte visuele roman dingen en eenvoudige minigames - niet te diep, maar het heeft deze oprechte, nostalgische sfeer. De sprites zijn super expressief en de pure suikerachtige j-pop van de muziek. Het is absoluut niche, maar als je ooit tijd wilt reizen naar 1995 en een stukje leven in het leven in spelvorm ervaren, is dit het.

Verwacht gewoon geen actie of diepe mechanica. Het is meer als bladeren door een oude shojo -manga met wat knopdrukken.