Mario No Super Picross is een van die SNES -edelstenen die onder de radar vlogen - waarschijnlijk omdat het Japan nooit vroeger verliet. Het is eigenlijk Picross (weet je, die op rasters gebaseerde logische puzzels) maar met een Mario-huid geslagen. De eerste paar puzzels vergemakkelijken je in en laten je zien hoe je vierkanten kunt markeren op basis van aantal aanwijzingen, maar worden niet te comfortabel - laterniveaus worden ernstig sluw.

Wat ik leuk vind, is hoe het langzaam met je hoofd rommelt. Je begint een puzzel met de gedachte dat het eenvoudig is en realiseert je dat je plotseling je vijf minuten naar dezelfde rij staart. En wanneer je het eindelijk barst, beloont het spel je met een kleine pixel-kunst verrassing-meestal iets geks als een paddenstoel of een Koopa-troepa. De muziek is ook vreemd voor een puzzelspel, wat helpt als je vastzit op een brutaal 15x15 -raster.

Het is niet voor iedereen - als je een hekel hebt aan staren naar cijfers en roosters, stuur je duidelijk. Maar als je van hersentheasers houdt met een retro Nintendo -twist, is dit een solide tijdgootsteen.