Weet je dat klassieke Mario -gevoel - degene waar je op Goombas stuitert, paddenstoelen pakt en op de een of andere manier nog steeds in paniek raakt als je op het punt staat in een put te vallen? Dit is de SNES -versie, dus de kleuren knallen een beetje meer, de bedieningselementen zijn strak en die iconische deuntjes raken precies goed. Het is het soort spel waarbij je zweert dat je een niveau hebt gehaald ... totdat je een sprong mist en je realiseert dat je dat zeker niet doet.

Eerlijk gezegd is het moeilijk om met deze fout te gaan. Of je het nu opnieuw speelt voor nostalgie of het voor het eerst probeert, het werkt gewoon. De SNES -controller maakt het pittig en die pixelateerde werelden hebben nog steeds charme. Je zult waarschijnlijk een of twee leven verliezen aan dat ene lastige niveau - je kent die.