Luigi's wraak interactief is eigenlijk wat er gebeurt als Luigi eindelijk knipt. Geen tweede viool meer naar Mario - dit keer is hij uit voor bloed. Het heeft die klassieke Super Mario-sfeer, maar met een wending: je stampt Goombas en ontwijkt de granaten als de groen bedekte underdog, en de mens, voelt het goed.

De bedieningselementen zijn simpel - pijler om te bewegen en te springen, verschuiven naar schoppen (maar alleen op die stiekeme derde baas). De niveaus zijn kort maar bevredigend, elk eindigend met een baas waardoor je een domme kleine truc uitziet om te winnen. Zoals, een van hen staat daar gewoon totdat je je realiseert dat je op het juiste moment moet duiken. Klassieke Nintendo -onzin.

Het is niet diep, maar er is iets vreemds cathartisch over het kijken naar Luigi die de volledige woede -modus gaat. Verwacht gewoon geen meesterwerk - het is tenslotte een flash -game. Toch, als je ooit Luigi wilde zien in het centrum (en misschien een Koopa of twee), is dit je kans.