Lolo No Daibouken is een van die klassieke puzzers van game boy die veel verslavender is dan het lijkt. Je bestuurt deze kleine blauwe klodder (Lolo) die blokken duwt, vijanden ontwijkt en harten verzamelt om deuren te ontgrendelen - simpel in het begin, maar de latere niveaus worden ernstig sluw. De release alleen in Japan heeft enkele eigenaardigheden, zoals niet-vertaalde tekst, maar de gameplay is zo intuïtief dat het er nauwelijks toe doet.

Eerste paar fasen maken je gemakkelijk in, leer je hoe je vijanden in vallen kunt lokken of blokken als schilden kunt gebruiken. Dan staar je plotseling vijf minuten naar het scherm om de exacte volgorde te achterhalen om alles te verplaatsen zonder in het nauw gedreven te worden. Het heeft die perfecte "nog maar één niveau" -pull.

Als je van retro puzzelspellen houdt, is dit een verborgen juweeltje. De chirpy van de muziek, de sprites zijn charmant en het zal je hersenen absoluut op de beste manier verwoesten.