Oké, dus Legende de Thor La is een van die old-school Sega Genesis/Master System-games die voelen alsof het rechtstreeks uit de jaren 90 wordt geteleporteerd. Je speelt als Thor - niet de Marvel -versie, maar een pixelateerde krijger met een zwaard en een serieuze behoefte om over platforms te springen zoals je leven hangt ervan af (omdat het een beetje dat doet).

Het eerste wat je zult opmerken? De muziek. Het heeft die klassieke chiptune -sfeer, het soort dat in je hoofd blijft hangen nadat je de console hebt uitgeschakeld. En de niveaus? Ze zijn boordevol vijanden die lijken op te duiken net wanneer je halverwege bent, omdat ze dat natuurlijk doen. Het is niet oneerlijk, alleen ... erg retro in zijn benadering van moeilijkheden.

Eerlijk gezegd, de bedieningselementen duren even om eraan te wennen - wat zijn zwaard schommelt alsof hij de hele dag heeft, dus timing is alles. Maar zodra het klikt, is er iets bevredigend aan het wissen van een scherm van slechteriken of eindelijk die lastige sprong spijkeren na drie mislukte pogingen. Als je nostalgie hebt voor dit tijdperk of gewoon wilt zien hoe Genesis Action-RPG's toen voelden, is dit een solide tijdcapsule.