Man, legende op de game -jongen houdt nog steeds stand. Je start het op, en binnen enkele seconden word je in deze kleine pixelwereld gegooid die op de een of andere manier enorm aanvoelt - alsof elk scherm een geheim pad verbergt of een borst verscholen net uit het zicht. De zwaardschommelingen zijn bevredigend dik, en de eenvoudige maar raar diepe van het magische systeem als je erachter komt welke spreuken daadwerkelijk werken aan welke vijanden (hint: vuur lost niet alles op).

Het heeft die klassieker "Waar ga ik daarna?" Sfeer, maar op een goede manier - je zult rond porren, misschien worden verwoest door een baas en dan een verborgen upgrade tegenkomen waardoor je je een genie voelt. De pure nostalgie van de muziek ook - die piepachtige kerker deuntjes steken dagenlang in je hoofd. Als je een zwak hebt voor games waar je kaartnotities over echt papier krabbelt, is dit een tijdcapsule die het bekijken waard is.

Verwacht gewoon geen handhold. De helft van het plezier is verloren.