Lazlo's sprong is een van die Game Boy-platformers die gewoon goed aanvoelen -geen franje, geen gimmicks, alleen strakke sprongen en pixel-perfecte landingen. Je begint met Lazlo (een kleine kerel in een rode dop) die door deze blokachtige niveaus loopt, en binnen enkele minuten zweten je al over spike -putten en rare zwevende oogbolvijanden. De bedieningselementen zijn stom eenvoudig - gewoon rennen en springen - maar het niveauontwerp doet je daadwerkelijk denken aan timing.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid het heeft voor zoiets minimaals. De muziek heeft die klassieke piep-bloop-energie, en Lazlo doet deze kleine vuistpomp als je een podium wist. Het is het soort spel waarbij je vijf keer in dezelfde sprong zult falen en nog steeds "nog een poging" mompelt voordat je je realiseert dat het een uur geleden is. Als je een zwak hebt voor games die je net genoeg straffen om je bevredigend te voelen, is dit een no-brainer.

Ook pro -tip: houd de springknop een fractie langer vast dan je denkt dat je nodig hebt. Geloof me.