Korodice is een van die puzzers van game boy die voelt alsof het is ontworpen om je slaapschema te verpesten. Je begint te denken: "Oh, dit is eenvoudig," rollend dobbelstenen rond een rooster - totdat je plotseling drie uur diep bent, mompelt op het scherm omdat die laatste zet had moeten werken. De Pixel Art heeft die dikke, bevredigende jaren 90 -look, en de muzieklussen precies goed - niet te rooster, niet te vergeetbaar.

Wat ik leuk vind, is hoe het je hand niet vasthoudt. Geen tutorials, geen hints - alleen jij en de puzzel, die het op de harde manier uitzoeken. Latere niveaus introduceren rare kleine wendingen, zoals dobbelstenen die ontploffen als je ze verkeerd rolt of vijanden die je stukken rondhoven. Het is het soort spel dat je tijdens een woon -werkverkeer zult openen en dan je stop missen omdat je nog een podium moest verslaan. Als je nog steeds een game -jongen hebt die rondschopt (of een emulator), is dit een tijdcapsule die het openen waard is.