Man, Konami Sports on Game Boy neemt me mee terug. Het is een van die eenvoudige, no-frills sportcollecties waar je tennis, voetbal en track & field hebt gepropt in een kleine cartridge. De bedieningselementen zijn eenvoudig-slechts een paar knoppen en een D-pad-maar op de een of andere manier is dat alles wat het nodig heeft.

Ik herinner me dat de tennismodus raar bevredigend was, hoewel de balfysica in feite "raakt voordat het verdwijnt". En de baanevenementen? Pure knop-stoppelende chaos, vooral het 100-meter streepje. Je zult er dol op zijn of je speljongen door de kamer gooien.

De muziek heeft die klassieke Konami Chiptune -charme, en de graphics zijn precies wat je zou verwachten van een vroege gameboy -titel - blocky, een beetje janky, maar vol persoonlijkheid. Het is het soort spel dat je in korte bursts zou spelen, alleen of met een vriend als je een linkkabel had (wat, laten we eerlijk zijn, niemand deed).

Als je van retro -sportspellen houdt, is dit een solide tijdcapsule van toen handgaming gewoon dingen uitzoeken.