Kirby's droomland op Game Boy is een van die spellen die gewoon goed aanvoelen - eenvoudig, kleurrijk en raar bevredigend om zelfs nu te spelen. Je begint als deze kleine roze klodder die vijanden kan opzuigen en ze uitspugen of hun vaardigheden kunnen stelen, wat veel leuker is dan het klinkt. De eerste keer dat ik in een vuurbal veranderde na het doorslikken van een willekeurige fakkelvijand, grijnsde ik gewoon.

De niveaus zijn kort en zoet, vol met die springkussen die kleine deuntjes in je hoofd steken. Het is niet super moeilijk (je kunt er 's middags doorheen blazen), maar er is iets met de manier waarop Kirby rond zweeft, alles in zicht kauwt, dat nooit oud wordt. En ja, het is eigenlijk de reden dat we al die latere Kirby -games hebben - dit begon de hele trend "inadem je problemen".

Als je een speljongen hebt die rondslingert, of zelfs maar een emulator, is het nog steeds een geweldige kleine tijdcapsule van de charme uit de vroege jaren 90. Probeer het Green Greens -thema dagen daarna niet te neuriën.