Kininkou Maroku Oni is een van die rare kleine game-Boy RPG's die aanvoelt als struikelen in een half vergeten volksverhaal. Je begint in dit griezelige dorp waar iedereen fluistert over demonen, en al snel dwaalt je door bossen vol met Yokai - sommige nuttig, sommige heel niet. De Pixel Art heeft die korrelige, humeurige game boy-look, die echt in zijn voordeel werkt als je door fakkel verlichte grotten kruipt of overkoepelende monsters vecht.

Combat is simpel maar straffen als je naar binnen haast - rendt uit, het gooien van zout naar geesten werkt beter dan je zwaard wild te slingeren. Er is iets vreemds bevredigend aan de manier waarop de game druppelt die je bits van overlevering druppelt via NPC's die allemaal klinken alsof ze iets verbergen. Ga niet liegen, de vertaling is een beetje ruw op plekken, maar draagt het nogal bij aan de charme? Alsof je een vervloekte scroll samenvoegt, is iemand die in de regen is weggelaten.

Als je een zwak hebt voor obscure rpgs uit de jaren 90 met een bovennatuurlijke draai, is deze het waard om op te graven.