King of the Monsters 2 is in feite wat er gebeurt als je een worstelspel neemt en de jagers van de jagers van de grootte van de grootte geeft. Je kiest een van de zes belachelijke kaiju-mijn go-to was het vierarmige buitenaardse ding-en ga dan door met het lichaam door hele steden. De eerste keer dat ik speelde, sloeg ik per ongeluk een wolkenkrabber in plaats van mijn tegenstander en gewoon ... platgedrukt. Toen wist ik dat dit spel me kreeg.

Het gaat echter niet alleen om het stampen van knoppen. Elk monster heeft zijn eigen rare kleine eigenaardigheden - sommige kunnen lasers schieten, anderen hebben deze belachelijke draaiende aanval die vijanden halverwege het scherm vliegt. De Pixel Art houdt verrassend goed stand, vooral als je in de lucht bent nadat je in een elektriciteitscentrale bent gesuplexeerd. Verwacht gewoon geen diepe strategie; Dit is puur, dom plezier over gigantische monsters die elkaar in vulkanen gooien.

Als je dit ooit vroeger hebt gehuurd, raakt de nostalgie hard. Zo niet, dan is het nog steeds een geweldig excuus om je hersenen uit te zetten en een stad te verwoesten als een radioactieve dinosaurus.