Kid Icarus op Game Boy is een van die old-school platformers die gelijke delen charmant en straffen voelen. Je speelt als pit, deze kleine gevleugelde kerel die veel te bepaald is voor zijn eigen bestwil, die deze verticale torens vol aubergines opklimt (ja, aubergines-vraag het niet) en ontwijkt de goons van Medusa alsof het een fulltime baan is.

De bedieningselementen duren even om eraan te wennen - het jumping voelt in het begin een beetje zwevend, maar zodra je het ritme hebt, klikt het. En die verticale schietsecties waar je plotseling vliegt? Vreemd bevredigend, zelfs als het scherm soms iets te snel voor comfort scrollt.

Eerlijk gezegd is alleen de muziek de moeite waard om dit op te starten. Dat hoofdthema blijft dagenlang in je hoofd vastzitten. Wees gewoon niet verbaasd als je je speljongen door de kamer gooit na de vijfde keer dat een willekeurige vijand je in een put slaat.

Het is om een reden een klassieker, zelfs als die reden enige milde frustratie kan bevatten.