Jurassic Park III: De DNA -factor op GBA is een van die rare kleine gelicentieerde games die eigenlijk iets anders probeert. In plaats van gewoon weg te rennen van Raptors of Dinos te schieten, ben je DNA -sequenties samen om nieuwe wezens te ontgrendelen - Kinda zoals een puzzelspel gemengd met lichte overlevingselementen.

Je begint gestrand op Isla Sorna (natuurlijk), en klautert om DNA-monsters te verzamelen terwijl je de gebruikelijke verdachten ontwijkt-t-rexen, compyseren, die vervelende pteranodons die uit nergens binnenkomen. De Pixel Art is verrassend fatsoenlijk voor een GBA -titel, vooral de manier waarop de jungle -omgevingen tussen dag en nacht verschuiven. Verwacht gewoon geen diepe gevechten; De meeste gevechten komen neer op het timen van je ontwijkingen of het lokken van roofdieren in vallen.

Wat bij mij bleef zitten, was de monteur van het opbouwen van wezens. Knoeien met gencombo's om hybriden uit te luiken, voelt vreemd bevredigend, zelfs als de helft van hen eruit ziet als iemand met een stegosaurus met een kip. Het is janky op plaatsen, maar er is charme in zijn ambitie. Als je een zwak hebt voor de handheld -experimenten uit de vroege 2000s, is deze de moeite waard om af te stoffen.