Man, Jordan vs. Bird op Game Boy neemt me terug. Jij bent het gewoon, een van de twee legendes, en een klein pixelated rechtbank-geen chique teams of speelboeken, gewoon puur één-op-één. In eerste instantie voelen de bedieningselementen een beetje stijf aan (het is een oude game -game), maar na een paar gemiste schoten, begin je die fadeays te spijkeren zoals MJ of dragende drieën zoals Larry. De sprites zijn hilarisch blokky, maar er is iets charmants aan het kijken naar Bird's ongemakkelijke vrije worpanimatie of Jordan's kleine armen strekken voor een dunk.

Het is niet diep, maar dat is het plezier - geen franje, alleen maar opscheppen. En als je een buddy hebt met een linkkabel? Nog beter. Er gaat niets boven het regelen van een jeugdargument over wie de geit is met een pixelateerde shootout. Verwacht gewoon geen moderne mechanica - dit is puur, janky nostalgie.