De uitdaging van Jester is een van die rare kleine Genesis -puzzers die op de een of andere manier bij je blijft - het heeft die heldere, cartoonachtige look, maar laat de kleuren je niet voor de gek houden. Je speelt als deze nar stuitert tussen doolhofachtige stadia, het oplossen van raadsels en ontwijkt deze kleine gremlin-uitziende vijanden die uit het niets opduiken. De eerste paar niveaus vergemakkelijken je, maar op fase drie ben je al elke beweging als tweede.

Wat ik leuk vind, is hoe het eenvoudige platforms combineert met echt hersenwerk - alsof je een kamer raakt waar de exit is geblokkeerd totdat je tegels in de juiste volgorde herschikt, of een vijand voor je stappen voor je stappen. De muziek heeft ook die klassieke Genesis Synth-charme, allemaal veerkrachtig en enigszins off-kilter, net als de nar zelf. Het is niet het moeilijkste spel dat er is, maar het heeft deze raar bevredigende lus waar je blijft zeggen "nog een niveau" tot het plotseling middernacht is.

Als je een zwak hebt voor puzzel-platformers uit de jaren 90 met persoonlijkheid, is dit een solide tijd. Kijk gewoon uit voor het lachende geluidseffect - het is raar besmettelijk.