Jerry Glanville's Pigskin Footbrawl is een van die rare sportwedstrijden in de vroege jaren 90 waarbij iemand duidelijk zei: "Wat als voetbal ... maar ook mensen elkaar gewoon uit elkaar slaan?" Het heeft deze bizarre energie - de echte NFL -coach Jerry Glanville sloeg zijn naam erop, wat voelt als een grapje of een kreet om hulp. Je kiest teams met namen als "Bruise Brothers" en "Psychos", vervolgens door te gaan met het aanpakken, slaan en af en toe in brand staken. Het eigenlijke voetbalgedeelte is bijna een bijzaak.

De eerste keer dat ik het opstartte, dacht ik dat het kapot was - de camera zoomt uit uitweg, de spelers lijken op mieren en het hele ding beweegt in dit rare, janky tempo. Maar na een paar minuten ellebogen naar het gezicht en het kijken naar je rennen spontaan verbranden, klikt het een beetje. Geen goed spel volgens een normale standaard, maar er is iets charmants over hoe unapologically stom het is. Als je ooit een pixelated linebacker dropkick een scheidsrechter wilde zien, is dit je moment.