Jelly Boy is een van die rare kleine speljongensplatformers die het nooit buiten Europa hebben gehaald - wat jammer is, omdat het deze bizarre charme heeft. Je speelt als deze rekbare, jelly-achtige kerel die rond niveaus kan stuiteren, terwijl je vasthoudt aan muren en plafonds zoals een soort bewuste gummybeer. De fysica voelt in het begin janky, maar zodra je jezelf onder de knie hebt, is het vreemd bevredigend.

De niveaus zitten boordevol gevaren - spikes, lava, de gebruikelijke dingen - maar het echte plezier komt van het uitzoeken hoe je je squishy body kunt gebruiken om door strakke plekken te persen of precies goed te stuiteren om verborgen gebieden te bereiken. Sommige van de latere fasen worden serieus lastig, vooral wanneer het scherm begint met automatisch schrijven en je klapt om niet achter te blijven. Het is niet het meest gepolijste spel dat er is, maar er is iets met de gekheid die bij je blijft. Absoluut een verborgen juweeltje als je van ongebruikelijke platformers houdt.