Janshirou II is een van die rare kleine Game Boy-edelstenen waar je in struikelt-het is een Mahjong-spel, maar met deze overdreven "wereldsterkste speler" Gimmick. Je begint met deze vreemd intense tegenstanders te worden geconfronteerd die je overpoelen in gebroken Engels (of nou ja, Japans, maar je krijgt de sfeer). De sprites zijn klein maar vol persoonlijkheid, zoals deze ene man die zelf zelfvoldaan fans terwijl hij wacht op je om een beweging te maken.

In het begin kunnen de regels je gooien als je niet bekend bent met de Japanse Mahjong, maar het spel doet eigenlijk een fatsoenlijke werk en versoepelt je. Ik herinner me alleen maar de eerste paar wedstrijden totdat de patronen begonnen te klikken. En wanneer je eindelijk een grote overwinning behaalt, flitst het scherm alsof je Mike Tyson zojuist hebt uitgeschakeld in Punch-out. Het is op de beste manier belachelijk.

Absoluut leuker dan het recht heeft om uit de jaren 90 te zijn voor een draagbare tegelspel.