Ishido on Game Boy is een van die raar bevredigende puzzelspellen die je aansluiten, ook al ziet het er in het begin bedrieglijk eenvoudig uit. Je plaatst deze sierlijke tegels op een rooster, bijpassende symbolen en kleuren - klinkt gemakkelijk, toch? Dan staar je plotseling vijf minuten naar het bord om uit te zoeken waar je het volgende stuk moet laten vallen zonder je hele opstelling te verpesten.

De game heeft deze stille, bijna meditatieve sfeer, zoals spelen, maar met meer visuele flair. De tegels hebben deze prachtige Japanse ontwerpen, en de muziek is deze zachte, lusmelodie die tijd laat verdwijnen. Ik herinner me dat ik dacht dat ik gewoon een snelle ronde zou spelen, en dan een uur later herschik ik nog steeds tegels in mijn hoofd.

Het is het soort spel dat je hand niet vasthoudt - geen tutorials, geen flitsende effecten, alleen jij en de puzzel. En op de een of andere manier is dat alles wat het nodig heeft. Als je een speljongen hebt die rondslingert, is het de moeite waard om hiervoor af te stoffen.