Iron League on the Game Boy is een van die spellen die er in het begin eenvoudig uitziet - alleen een stel pixel krijgers die het uitdrijven - maar als je eenmaal je jager kiest en in een wedstrijd springt, realiseer je je dat er veel meer is. De bedieningselementen zijn strak en elke beweging voelt opzettelijk aan, of je nu aanvallen ontwijkt of die perfecte teller op de rij stelt.

Ik herinner me dat ik veel te veel tijd besteedde aan het proberen alle personages te ontgrendelen. Sommigen van hen zijn meteen overweldigd (kijkend naar jou, Ninja Guy), maar dat hoort bij het plezier. De Sprite -animaties zijn verrassend soepel voor een game boy -titel, en de dikke geluidseffecten maken elke hit bevredigend.

Het is het soort spel dat je tijdens een lange autorit zou spelen, proberen je hoge score te verslaan terwijl je broers en zussen op de achterbank ruzie maken. Als je nog steeds een game -jongen hebt die rond schopt, is deze de moeite waard om af te stoffen.