Oké, dus dit is een van die raar charmante SNES -sportgames die niet zouden moeten werken, maar op de een of andere manier wel. Je hebt deze super vervormde volleybalspelers in anime-stijl die ballen met belachelijke kracht spannen terwijl de menigte gek wordt. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen - als je sprongen aan je sprongen aan het eerst stijf aanvoelen, maar als je eenmaal het ritme ontdekt, trek je deze absurde duikbesparen af die niet mogelijk zouden moeten zijn.

Wat het leuk maakt, is hoe overdreven alles is. Je kleine Pixel -personages grommen en schreeuwen alsof ze in een echte Shonen -anime zijn, en de bal beweegt veel sneller dan elke echte volleybalwedstrijd. Er is iets hilarisch aan het kijken naar deze kleine sprites absoluut slopen met spikes die eruit zien alsof ze botten in het echte leven zouden breken.

Het is absoluut een product van zijn tijd-de graphics zijn helder en kleurrijk op die klassieke manier uit het midden van de jaren 90, en de soundtrack is pure cheesy synth beats. Als je van obscure sportspellen met persoonlijkheid houdt, is dit een verborgen juweeltje. Verwacht geen realisme - dit is volleybal die tot 11 wordt gedraaid.