Oh man, onmogelijke missie op het Sega Master System - dit is een echte reis. Je begint als deze spion die in het hightech hole van een schurk sluipt, en meteen springt je tussen platforms, ontwijkt robots en zoekkamers voor puzzelstukjes. De hele "Een andere bezoeker, blijf een tijdje ... blijf voor altijd!" Line geeft me nog steeds koude rillingen.

Wat het lastig maakt, is dat je tegen een klok racet terwijl je erachter bent hoe je deze gecodeerde passcodes opnieuw kunt samenstellen. Sommige kamers hebben liften die je zullen verpletteren als je niet voorzichtig bent, en die beveiligingsdrones? Absolute nachtmerries. De eerste keer dat ik speelde, verspilde ik ongeveer 10 minuten alleen maar om de rare, op raster gebaseerde beweging te begrijpen.

Het is een van die spellen waar je van de retro -uitdaging houdt of je controller frustratie gooit. De gedigitaliseerde toespraak was verbluffend voor zijn tijd, en zelfs nu is er iets bevredigend aan eindelijk de puzzels van een vloer kraken na een dozijn mislukte pogingen. Verwacht gewoon geen handhaving-dit is pure moeilijkheidsgraad uit de jaren 80.