Hyper Dunk is een van die basketbalwedstrijden in arcade-stijl in de vroege jaren 90 voor de Genesis die all-in op overdreven actie gaat. Het is geen NBA Jam, maar het heeft zijn eigen rare charme - spelers bewegen veel te snel, de dunks zijn borderline belachelijk en de omroeper klinkt alsof hij drie energiedranken heeft gehad. De eerste keer dat ik speelde, lanceerde ik per ongeluk een shot met een halve court denkend dat het een pass was, en op de een of andere manier ging het in. Dat is het soort spel dat dit is.

Je kiest uit internationale teams (natuurlijk geen van hen, natuurlijk) met spelers die eruit zien alsof ze in een stripboek horen - gigantische schouders, kleine benen en genoeg neonkleuren om je hoofdpijn te geven. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen, omdat alles enigszins overdreven aanvoelt, maar zodra je je hebt aangepast, voelt het uittrekken van steegjes en turbo-geladen dunks zich vreemd bevredigend. Verwacht gewoon geen realisme. Of logica.

Het is het soort spel dat je speelt als je iets snel, luid en een beetje dom op de best mogelijke manier wilt. De pure vroege '90s synth van de soundtrack - zoals iemand een sporte -hoogtepunten opmaakte met een workout VHS -tape.