Man, Hugo op de Game Boy neemt me mee terug. Je speelt als deze goofy kleine trol die altijd in de problemen komt-over putten te jumpen, vallende rotsen ontwijken en niet probeert te worden geroosterd door vuur ademhaling ... wat die dingen ook zijn. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar sommige van die sprongen vereisen een raar precieze timing, en ik heb zeker meer dan eens in spikes geplant voordat ik het onder de knie heb.

De puzzels zijn gewoon lastig genoeg om je even te laten pauzeren, maar niet zo moeilijk dat je voor altijd vastloopt. En de muziek? Pure 8-bit nostalgie, vooral dat raar pakkende Minecart-niveau-thema. Het is een van die spellen waar je om 2 uur 'Nog een proberen' mompelt, omdat je weet dat je die volgende sprong kunt maken. Als je een zwak hebt voor old-school platformers, is Hugo de moeite waard om de game boy voor te stoffen.