Hagane op SNES is een van die spellen die er op het eerste gezicht cool uitziet-Cyber-Ninjas, gigantische robots, een soundtrack die slaat-maar dan vernietigt je absoluut vijf minuten. Je begint te draaien tussen platforms als een stoere, snijdende drones met je zwaard, je niet stopt ... totdat de eerste baas je herinnert, je bent geen enkele knop-masker. Timing is belangrijk. Elke sprong, elke rol, elke Shuriken telt.

De kunststijl houdt verrassend goed stand - grittige industriële niveaus, vijanden die exploderen in bevredigende pixelbrokken - maar wat echt bij je blijft, is hoe strak de bedieningselementen voelen zodra je ze onder de knie hebt. Die backflip -beweging? Redder in nood. Knoei het echter, en je valt (alweer) in een put van spikes.

Het is brutaal, maar op die old-school manier waar eindelijk een niveau verslaan, voelt als een echte prestatie. Niet voor bangeriken, maar als je geduld hebt, is het elke frustrerende dood waard. Houd een reservecontroller misschien bij de hand.