Wereldwijde verdediging op het Sega Master System is een van die rare games in arcade-stijl die op de een of andere manier bij je blijft. Je hebt eigenlijk de leiding over dit verdedigingstorentje, schiet weg naar golven van vijanden - sommige kruipen langs de grond, anderen duiken van bovenaf, en als je niet snel bent, glijden ze voorbij je verdedigingen. De bedieningselementen zijn dood eenvoudig (alleen richten en schieten), maar de uitdaging loopt snel op.

Wat ik leuk vind, is hoe unapologically old-school het voelt. Geen tutorials, geen handhold-alleen jij, een joystick en een groeiend gevoel van paniek terwijl het scherm vol zit. De pixelkunst heeft die dikke, kleurrijke charme en de geluidseffecten zijn pure 8-bits nostalgie. Het is het soort spel waar je een dozijn keer zult falen voordat je het ritme uitzoeken, maar die eerste keer dat je een zware golf opruimt? Pure tevredenheid.

Als je een zwak hebt voor retro -arcade -shooters of gewoon wilt zien hoe gamen was vóór Save Points en Microtransactions, geef deze dan een draai. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest, gaat voor "nog een poging."